15 Ekim 2015 Perşembe
Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba!!!
Ölüm hep yanıbaşımızdadır ama biz hiç başımıza gelmeyecekmiş gibi dünya telaşına dalar yaşamaya devam ederiz. Birgün mutlaka olacağını bilir , inanır ama hiçbir sevdiğimize, kendimize yakıştıramayız, kabullenemeyiz, kabullenmek istemeyiz... Ama o aniden gelir ...
Babamı kaybedeli tam bir sene oldu. O'nun ani beklenmedik ölümü beni çok sarstı ve üzdü. Babayı kaybetmek tarif edilemeyen,dinmeyen çok derin bir acıymış meğerse... Uzun bir süre kendime gelemedim. Hastalığımın tetiklenmesinden korktuğum için ,zor da olsa güçlü olmaya çalıştım. Bu yüzden blogumla da ilgilenemedim.Mail atan bazı arkadaşlara geçte olsa cevap yazmaya çalıştım.
İçimdeki acıyı bastırmaya çalışırken, güçlü olmak adına lupusu da unutmaya çalıştım. Lupusla ilgili hiçbirşey okumadım, araştırmadım.. Lupustan kaçtım.Gördüm ki lupus farkındalık adına çok başarılı arkadaşlar çıkmış. Bu konuda öncülük yapabildiysem ne mutlu bana...Çünkü bildiğim kadarıyla ilk Türkçe lupus blogunu açan blogcuyum ve Lupus Türkiye (facebook) hasta grubu kurucusuyum. İlk olmak önemli değil, Lupus farkındalık adına daha fazla şeyler yapılmalı.
Çok aktif bir kullanıcı olmasam da instagramdan bayanlupus olarak beni ekleyebilirsiniz...
Herkese sağlıklı günler...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Merhaba,
YanıtlaSilBaşınız sağ olsun... Çok üzüldüm... Bende sizi merak edenlerdenim. Benim annem 35 senedir Lupus hastası. Gerçekten Lupus´u hala bilen çok az... Kendinize iyi bakın lütfen moraliniz iyi olursa Lupus size hiç birşey yapamaz...
Sağlıkla kalın...
Çok teşekkür ederim Küllü Prenses :) Sizde kendinize ve annenize çok iyi bakın. Allah annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Onlara uzun ömür versin...
YanıtlaSil